KARANLIK BÜYÜCÜLERİN KORKUSU: AZKABAN

Harry’nin büyü dünyasında, bir büyücünün hayal edebileceği en korkunç ve karanlık yer Azkaban olabilir. Birçok Ölüm Yiyen, Voldemort’tan korkmasına rağmen yalan söyleyerek Azkaban’a gitmekten kurtulmuşlardır.  Voldemort bile Azkaban’dan daha az tehditkar gözüküyor gibi. Haydi bu Ruh Emiciler ve adını bile söylemek istemediğimiz şeylerle dolu bu karanlık hapishanenin geçmişine göz atalım! Azkaban, on beşinci yüzyıldan bu yana varlığını sürdürüyor. İlk başta bir hapishane olmayan  ve Kuzey Denizi’ndeki üzerine kurulduğu ada ne Muggle ne büyücü haritasında yer almayan Azkaban'ın bu nedenden dolayı büyüsel olarak sıfırdan yaratıldığı ya da büyütüldüğü düşünülüyor. Kale, asıl olarak, az bilinen ve kendine Ekrizdis diyen bir büyücüye ev sahipliği yapıyordu. Apaçık çok güçlü, fakat kimliği belirsiz Ekrizdis, deli olduğuna inanılan ve Kara Büyünün en kötü çeşitlerini uygulayan biriydi. Okyanusun ortasında yalnız bir şekilde, Muggle denizcileri kendisine çekerek zevk için işkence ediyordu. Ve sadece öldüğü zaman yaptığı saklanma büyüleri ortadan kalktı ve Sihir Bakanlığı burada bir ada veya bir yapı olduğunu fark etti. Araştırmak için içeri girenler, içeride neler bulduklarını anlatmayı reddetti. Fakat en az korkutucu tarafı, mekanın Ruh Emicilerle dolu oluşuydu.Ne kadar korkutucu olduğunu siz düşünün yani. Yetkililerden çoğu Azkaban’ın kötülük dolu bir yer olduğunu ve en iyi yapılacak şeyin yok edilmesi olduğunu düşündü. Diğerleri, binayı ele geçirmiş Ruh Emicilerin evlerinden ayrı kalırsa ne yapabileceklerinden korkuyordu. Yaratıklar zaten güçlüydü ve öldürülmesi imkansızdı; yaşadıkları doğal ortamın yok olması durumunda alacakları intikamın boyutu tarafından birçok insan korkmuştu. Binanın duvarları acı ve ızdırapla dolmuştu, Ruh Emiciler de buna yapışmış durumdaydı. Kara Büyüyle kaplı ve bizzat Kara Büyüyle yapılan binanın, Azkabanın, kendisini yok etmeye çalışanlardan intikam alacağını düşünen uzmanlar birbirleriyle uzun süre tartıştı. Bu yüzden kale, yıllar boyunca terk edilmiş olarak kaldı, kesintisiz olarak üreyen Ruh Emicilere ev sahipliği yaptı.

Uluslararası Gizlilik Statüsü yürürlüğe girince, Sihir Bakanlığı ülke boyunca şehirlerde ve köylerde var olan küçük büyücü hapishanelerinin güvenlik sorunu oluşturduğuna karar verdi. Hapsedilmiş cadılarin ve büyücülerin kaçma denemeleri istenmeyen patlamalara, kokulara ve ışık gösterilerine neden oluyordu. Hebrides adasının üzerine kurulan bir hapishane tercih edilmişti. Damocles Rowle, Sihir Bakanı olunca plan harekete geçirildi. Rowle, anti-Muggle fikirleriyle, büyücü dünyasının yeraltına çekilmesi yüzünden hissettiği nefret sayesinde güç toplamış bir otoriterdi. Doğası gereği sadist olan Rowle, yeni hapishanenin planlarını bir kenara bırakarak Azkaban’ı kullanmak konusunda ısrar etti. Orada yaşayan Ruh Emicilerin bir avantaj olacağını iddia etti; gardiyan olarak kullanılabilirlerdi, Bakanlık zamanını, bütçesini ve huzurunu boşa kullanmayacaktı. Birçok büyücünün karşıtlığına rağmen, ki bazıları Ruh Emiciler ve Azkaban tarzında Kara Büyü tarihinde uzmanlardı, Rowle planını harekete geçirdi ve mahkumlar yavaş yavaş Azkaban’a yerleştirilmeye başlandı. Hiçbiri geri gelmedi. Eğer Azkaban’a yerleştirilmeden önce deli ve tehlikeli olmasalar bile, hızla o hale büründüler. Rowle’dan sonra başa aynı şekilde Azkaban’ı seven Perseus Parkinson geldi. Eldritch Diggory Sihir Bakanı olana kadar, hapishane halihazırda on beş yıldır işliyordu. Hiçbir kaçış ya da güvenlik ihlali olmamıştı. Yeni hapishane işini yapıyor gibi görünüyordu. Diggory’nin, içerideki durumun farkına varması sadece ziyarete gittiğinde gerçekleşti. Mahkumların çoğu delirmişti ve umutsuzluktan ölenler için bir mezarlık yapılmıştı. Londra’ya dönen Diggory, Azkaban’ın alternatiflerini araştırmak ya da en azından Ruh Emicileri gardiyanlıktan atmak için bir komite oluşturdu. Uzmanlar, Ruh Emicilerin adada kalmasının tek sebebinin, beslenebilecekleri sınırsız ruh kaynağına sahip olması olduğunu söyledi. Eğer mahkumlardan mahrum kalırlarsa, anakaraya gitmek üzere hapishaneyi terk etmeleri muhtemeldi. Bu tavsiyeye rağmen, Diggory Azkaban’da gördükleri yüzünden o kadar ürkmüştü ki, komiteye baskı yaparak alternatif bulmalarını istedi. Herhangi bir karara varmalarından önce, maalesef, Diggory Ejder Çiçeği hastalığına yakalandı ve öldü. Kingsley Shacklebolt’un gelişine kadar olan zaman boyunca, hiçbir Başkan Azkaban’ı kapatmayı ciddi bir şekilde düşünmedi. Kalenin içindeki insanlık dışı koşullara karşı gözlerini yumdular. Büyü yardımıyla büyütülmesi ve genişletilmesine izin verdiler ve binlerce Ruh Emicinin ev sahibi olduğu mekanın berbat etkileri yüzünden çok nadir ziyaret ettiler. Çoğu, hapishanenin mahkumları kilit altında tutmaktaki mükemmel kayıtlarını kullanarak yaklaşımlarını haklı çıkardılar. Harry’nin büyü dünyasında, bir büyücünün hayal edebileceği en korkunç ve karanlık yer Azkaban olabilir. Birçok Ölüm Yiyen, Voldemort’tan korkmasına rağmen yalan söyleyerek Azkaban’a gitmekten kurtulmuşlardır.  Voldemort bile Azkaban’dan daha az tehditkar gözüküyor gibi. Haydi bu Ruh Emiciler ve adını bile söylemek istemediğimiz şeylerle dolu bu karanlık hapishanenin geçmişine göz atalım! Kale, asıl olarak, az bilinen ve kendine Ekrizdis diyen bir büyücüye ev sahipliği yapıyordu. Apaçık çok güçlü, fakat kimliği belirsiz Ekrizdis, deli olduğuna inanılan ve Kara Büyünün en kötü çeşitlerini uygulayan biriydi. Okyanusun ortasında yalnız bir şekilde, Muggle denizcileri kendisine çekerek zevk için işkence ediyordu. Ve sadece öldüğü zaman yaptığı saklanma büyüleri ortadan kalktı ve Sihir Bakanlığı burada bir ada veya bir yapı olduğunu fark etti. Araştırmak için içeri girenler, içeride neler bulduklarını anlatmayı reddetti. Fakat en az korkutucu tarafı, mekanın Ruh Emicilerle dolu oluşuydu. Yetkililerden çoğu Azkaban’ın kötülük dolu bir yer olduğunu ve en iyi yapılacak şeyin yok edilmesi olduğunu düşündü. Diğerleri, binayı ele geçirmiş Ruh Emicilerin evlerinden ayrı kalırsa ne yapabileceklerinden korkuyordu. Yaratıklar zaten güçlüydü ve öldürülmesi imkansızdı; yaşadıkları doğal ortamın yok olması durumunda alacakları intikamın boyutu tarafından birçok insan korkmuştu. Binanın duvarları acı ve ızdırapla dolmuştu, Ruh Emiciler de buna yapışmış durumdaydı. Kara Büyüyle kaplı ve bizzat Kara Büyüyle yapılan binanın, Azkabanın, kendisini yok etmeye çalışanlardan intikam alacağını düşünen uzmanlar birbirleriyle uzun süre tartıştı. Bu yüzden kale, yıllar boyunca terk edilmiş olarak kaldı, kesintisiz olarak üreyen Ruh Emicilere ev sahipliği yaptı. Uluslararası Gizlilik Statüsü yürürlüğe girince, Sihir Bakanlığı ülke boyunca şehirlerde ve köylerde var olan küçük büyücü hapishanelerinin güvenlik sorunu oluşturduğuna karar verdi. Hapsedilmiş cadılarin ve büyücülerin kaçma denemeleri istenmeyen patlamalara, kokulara ve ışık gösterilerine neden oluyordu. Hebrides adasının üzerine kurulan bir hapishane tercih edilmişti. Damocles Rowle, Sihir Bakanı olunca plan harekete geçirildi. Rowle, anti-Muggle fikirleriyle, büyücü dünyasının yeraltına çekilmesi yüzünden hissettiği nefret sayesinde güç toplamış bir otoriterdi. Doğası gereği sadist olan Rowle, yeni hapishanenin planlarını bir kenara bırakarak Azkaban’ı kullanmak konusunda ısrar etti. Orada yaşayan Ruh Emicilerin bir avantaj olacağını iddia etti; gardiyan olarak kullanılabilirlerdi, Bakanlık zamanını, bütçesini ve huzurunu boşa kullanmayacaktı. Birçok büyücünün karşıtlığına rağmen, ki bazıları Ruh Emiciler ve Azkaban tarzında Kara Büyü tarihinde uzmanlardı, Rowle planını harekete geçirdi ve mahkumlar yavaş yavaş Azkaban’a yerleştirilmeye başlandı. Hiçbiri geri gelmedi. Eğer Azkaban’a yerleştirilmeden önce deli ve tehlikeli olmasalar bile, hızla o hale büründüler.

owle’dan sonra başa aynı şekilde Azkaban’ı seven Perseus Parkinson geldi. Eldritch Diggory Sihir Bakanı olana kadar, hapishane halihazırda on beş yıldır işliyordu. Hiçbir kaçış ya da güvenlik ihlali olmamıştı. Yeni hapishane işini yapıyor gibi görünüyordu. Diggory’nin, içerideki durumun farkına varması sadece ziyarete gittiğinde gerçekleşti. Mahkumların çoğu delirmişti ve umutsuzluktan ölenler için bir mezarlık yapılmıştı. Londra’ya dönen Diggory, Azkaban’ın alternatiflerini araştırmak ya da en azından Ruh Emicileri gardiyanlıktan atmak için bir komite oluşturdu. Uzmanlar, Ruh Emicilerin adada kalmasının tek sebebinin, beslenebilecekleri sınırsız ruh kaynağına sahip olması olduğunu söyledi. Eğer mahkumlardan mahrum kalırlarsa, anakaraya gitmek üzere hapishaneyi terk etmeleri muhtemeldi. Bu tavsiyeye rağmen, Diggory Azkaban’da gördükleri yüzünden o kadar ürkmüştü ki, komiteye baskı yaparak alternatif bulmalarını istedi. Herhangi bir karara varmalarından önce, maalesef, Diggory Ejder Çiçeği hastalığına yakalandı ve öldü. Kingsley Shacklebolt’un gelişine kadar olan zaman boyunca, hiçbir Başkan Azkaban’ı kapatmayı ciddi bir şekilde düşünmedi. Kalenin içindeki insanlık dışı koşullara karşı gözlerini yumdular. Büyü yardımıyla büyütülmesi ve genişletilmesine izin verdiler ve binlerce Ruh Emicinin ev sahibi olduğu mekanın berbat etkileri yüzünden çok nadir ziyaret ettiler. Çoğu, hapishanenin mahkumları kilit altında tutmaktaki mükemmel kayıtlarını kullanarak yaklaşımlarını haklı çıkardılar. Bu kayıtların terse dönmesi için üç yüz yıl geçmesi gerekti. Genç bir adam kendisini ziyarete gelen annesiyle yer değiştirerek hapishaneden kaçmıştı. Bu, kör ve sevgisiz Ruh Emicilerin tespit ya da tahmin edebilecekleri bir şey değildi. Bir başka kaçış daha gerçekleşmişti, hala marifetli ve etkileyici görünen bir şekilde, Sirius Black Ruh Emiciler’den kaçmayı tek başına başarmıştı. Hapishanenin zayıflığı gelecek birkaç yılda iyice ortaya çıkmıştı. İki adet toplu kaçış gerçekleşmişti ve ikisi de Ölüm Yiyenleri barındırıyordu. Ruh Emiciler, bağlılıklarını Lord Voldemort’a, kendilerine daha önce tatmadıkları bir şey olan daha büyük bir alan ve özgürlük sunan kişiye, sunmuşlardı. Albus Dumbledore Ruh Emicilerin gardiyan olarak kullanılmalarına karşı olan kişiydi. Güçleriyle mahkumlara uyguladıkları insanlık dışı şeylerin yanında, bu tarz karanlık yaratıkların sadakatlerini muhtemel olarak kaydırabileceklerini öngörmüştü. Kingsley Shacklebolt zamanında ise, Azkaban Ruh Emicilerden arındırılmıştı. Hapishane olarak kullanılmaya devam edilmesine rağmen, gardiyanlar düzenli bir şekilde Anakara’dan gelen Seherbazlar olmuştu. Yeni sistem yürürlüğe girdiğinden beri hiçbir kaçış yaşanmamıştı. ‘Azkaban’ ismi, bir adaya kurularak Azkaban’ın en yakın Muggle dengi olan ‘Alcatraz’ ve İbranice ‘yıkım bölgesi’ veya ‘cehennemin derinlikleri’ anlamına gelen ‘Abaddon’ kelimelerinin karışımıdır. ÖZETLE: Kuzey Denizi’nde bulunan Azkaban Hapishanesi ne büyücülerin ne de Muggleların haritasında yer alan bir yer. Hatta varlığı çok uzun bir süre boyunca sahibi, yani Ekrizdis adındaki karanlık bir büyücü dışında hiç kimse tarafından bilinmiyormuş Karanlık büyülerin en berbat türlerini yapabilen Ekrizdis, Muggle denizcileri adasına çekip yakalıyor ve onlara işkence ederek öldürüyormuş. Kara Büyücü öldüğünde adayı gizleyen büyü bozulmuş ve şaşkına dönen Sihir Bakanlığı oraya hemen el koymuş.

İçeri giren ilk büyücüler orada ne gördüklerini anlatmaktan daima kaçınmışlar; fakat Ruh Emiciler ile dolu olması bile içerideki diğer korkutucu şeylerin yanında hafif kalıyormuş.

Sizler bu korkunç tarihe sahip kale/hapishane hakkında neler düşünüyorsunuz? Ekrizdis sizce bu adada neler yapmış olabilir? İlk Ruh Emiciler nasıl bu adaya geldi? Bu ve daha fazla soruları ya da cevapları bizlerle paylaşmayı unutmayın!Güle Güle!